“Çantanı hazırla, yola çıkıyoruz” cümlesi bazen bir terapi seansı kadar iyileştirici olabilir. Son yıllarda yapılan birçok bilimsel araştırma da bunu doğrular nitelikte: Seyahat etmek depresyonla baş etmenin yollarından biri olabilir. Peki ama neden?
İnsan zihni rutine alıştıkça, kalbi ağırlaşır. Aynı sokaklar, aynı yüzler, aynı dertler… Bir süre sonra yaşamak değil de sadece var olmak halini alır hayat. Oysa seyahat, beynin paslanmış köşelerine oksijen gibidir. Yeni yerler, bilinmeyen yollar, farklı diller, tatlar, kokular… Tüm bunlar sadece çevremizi değil, içimizi de değiştirir.
Klinik psikologlar, özellikle depresyonla mücadele eden kişilerin kısa süreli de olsa ortam değiştirmesinin olumlu etkiler yarattığını söylüyor. Çünkü seyahat bir “kaçış” değil, “yeniden kurma”dır. Yeni bir şehirde sabah uyanmak, yabancı bir kafede kahve içmek, bir sokak sanatçısının melodisinde kaybolmak… Bunların hepsi yaşadığımız “ağırlığı” bir süreliğine sırtımızdan alır. En azından başka bir versiyonumuzu tanımamıza izin verir.
Seyahat ederken plan yaparız, rota çizeriz, araştırırız, hayal kurarız. Zihnimiz meşgul olur, bedenimiz hareket eder, kalbimiz hızlanır. Bunlar depresyonun getirdiği durgunlukla savaşmak için birebir şeylerdir. Hele ki doğa içindeysek, yeşilin, mavinin içinde biraz olsun kendimize yaklaşırız.
Ama burada bir gerçeği unutmamak gerekir: Seyahat her şeyi çözmez. Bavula umut koymak güzel olsa da, bazı yükleri yalnızca zaman ve destekle hafifletebiliriz. Yine de seyahat, iyileşme yolunda atılan zarif bir adımdır. Belki de tam bu yüzden, uçak biletlerinin sadece bir yolculuğa değil, içsel bir dönüşüme de çıktığını unutmamalıyız.
Kimi için Lizbon’un tramvayları, kimi için Kapadokya’nın gün doğumu, kimi içinse Edremit Körfezi’nin meltemi… Neresi olursa olsun, bazen iyi gelmek için sadece yer değiştirmek gerekir. Çünkü bazen şehir değiştirince iç sesimiz de değişir.
Ve belki de bu yüzden;
Bir bilet, bir harita ve biraz cesaret…
Hayat yeniden başlayabilir.
YORUMLAR