İYİ YÜREKLİ DEV MEMO

Bugün sizlere kış günlerinin soğukluklarında içinizi ısıtacak bir çocuk kitabından bahsetmek istiyorum.Okul öncesi çocukların da merakla ilgisini çeken bu kitap oğlum Ata’nın da en sevdiği kitaplar içinde ilk onda yer alıyor.

Günümüzde selam vermeyi bile karşılıklı hale getirmiş olan toplumumuzda ,karşıksız iyilik yapıldığını görünce adeta karşımızdakine ödül veresimiz geliyor,yaptığı iyilik karşılığında binlerce teşekkür ve methiyeler düzesimiz  geliyor oysa olması gereken bizleri biz yapan insanlığın da temel taşlarından biri karşılıksız iyilik yapmak değil de nedir?

İyi Yürekli Dev Memo , İşbankası Yayınları’na ait bu kitapta bizler saf iyiliğin ne kadar da yürekleri ısıttığına şahit olacağız.Kitabın yazarı Julia Donaldson.Dili oldukça sade ve anlaşılır,çocukların kulaklarında yer edecek Memo şarkısı da ayrı güzel,kitabın resimleri de ayrı güzel hele ki kasabanın resmedilişi ,hayvnaların doğa içinde insanca yaşamlarının resmedilişi ayrı güzel,kitabın gerek resimlerindeki renkleri gerekse kullanılan yazı fontu da ayrıca yumuşacık keyifle saatlerce ve her gün okuanabilecek bir kitap.Görselleri de ayrıca çocukların ilgisini çekiyor ve verilen mesajın güzelliği olay örgüsünün sevimliliği de cezb ediyor.Karşılık beklemeden yapılan iyiliği be yardımlaşmayı anlatan bu kitap çocukların da paylaşma duygusunu ve yardımlaşma istedğini de tetikliyor.

İyi Yürekli Dev Memo ,kasabasında kendi halinde yaşayan,maddi durumu olmayan ,yalnızlık içinde kalmış bakımsız bir dev.İlk başta bu devi görünce aklımıza ondan zarar geleceği gelse de aksine Memo kocaman bedeni gibi kocaman bir yüreğe sahip,karşılık beklemeden elinde avucunda ne varsa kasaba da gördüğü tüm düşkünlere ihtiyaç sahiplerine kendinden verip karşılık almadan yoluna devam eden bir dev.

Haliyle bu iyiliklere karşılık iyilik gören canlılar da dev Memo’ya teşekkürlerini dile getirmekte,böylece hem ihtiyaçları giderilmekte hem de güzel bir yardımlaşmaya örnek olmaktalar.

Günümüzde de çıkarsız ilişkilerin neredeyse parmakla sayılır olduğunu görmekteyiz,eskiden bu kadar eksilmemiştik toplum olarak ve bu kadar düşkün ailelere olmamaktaydı.Sanırım nüfus arttıkça artık bizlerde istem dışı maddi yardımdan uzaklaştık malum ekonomi fakat ya karşılıksız yapılacak iyilikler,para ile satın alınamayacak iyiliklerimize ne oldu?

Güler bir yüz ile halhatır sormak da artık insanlar arasında pahada ağır değerler olmaya başladı,toplum olarak artık kendimize gelip iyiliklerimizi artırıp karşılıksız bunu yerie getirmemiz gerekiyor.Bu eksikliğimiz devam ettiği müddetçe de kaçınılmaz bir son bizleri bekliyor iyilikten uzak ve bencilliklerle yüklü bir nesil gerek dünya düzeni için gerekse insan topluluklark için hiç de hoş olmayacaktır.

Kalplerimizdeki iyiliklerin çığ gibi büyümesi dileğimle…