Her yıl 8 Nisan, yalnızca bir tarih değildir. Bu gün, dünyanın dört bir yanına yayılan, tarih boyunca ayrımcılığa, dışlanmaya rağmen kültürlerini yaşatmayı başaran Romanların sesini duyurma günüdür. Renkli kıyafetlerin, hareketli ezgilerin, sımsıcak gülüşlerin ardında yüzyıllardır süren bir mücadele saklıdır. İşte bu yüzden 8 Nisan, sadece bir kutlama değil, aynı zamanda bir hatırlatma, bir farkındalık günüdür.

Romanlar; coğrafya, sınır, kimlik tanımayan bir halk. Nerede bir neşe varsa, nerede bir sazın teli titreşiyorsa, orada mutlaka bir Roman ezgisi vardır. Yüzlerce yıldır dünyanın pek çok yerinde, çoğu zaman önyargıların gölgesinde yaşasalar da onlar, hayatı sevgiyle, müzikle ve dansla kucaklamaktan hiç vazgeçmediler.

Ancak, Roman topluluklarının karşı karşıya kaldığı sosyal dışlanma, eğitime erişimdeki güçlükler, ekonomik sıkıntılar ve önyargılar hâlâ kanayan bir yara olarak önümüzde duruyor. İşte bu nedenle, bugün sadece bir kutlama değil; Romanların yaşam şartlarının iyileştirilmesi için de bir çağrı günüdür.

Bugün, Romanların zengin kültürel mirasına sahip çıkarken aynı zamanda onların eşit yurttaşlık haklarını savunmak hepimizin ortak sorumluluğudur. Roman bir ailenin çocuklarının da diğer tüm çocuklar gibi hayallerini özgürce kurabildiği, eğitimde, istihdamda eşit fırsatlara sahip olduğu bir Türkiye hayal değil, bir zorunluluktur.

Neşeleriyle hepimize yaşam enerjisi veren Roman kardeşlerimizin ötekileştirilmediği, aksine toplumun tam kalbinde hak ettikleri yeri aldıkları bir gelecek için, bugün sesimizi biraz daha yükseltelim.

Romanların göğe fırlattığı rengârenk balonlar sadece özgürlüğün değil, insanlığın ortak vicdanının da bir simgesidir.

Bugün, hep birlikte o balonlara umutlarımızı yükleyelim.

Yaşasın kardeşlik, yaşasın barış, yaşasın tüm renklerimizle bir arada yaşam!