Bazen bir kâğıt parçası, sadece bilgi taşımaz. Geleceği, toprağı ve doğayı da taşır. Japonya’da yayımlanan The Mainichi Shimbunsha isimli gazete, bunu kelimenin tam anlamıyla yaptı: Okunduktan sonra toprağa ekilip çiçeğe dönüşebilen bir gazete yarattı.

Evet, yanlış duymadınız… Bu gazete okunduktan sonra çöp kutusuna değil, saksıya gidiyor. Mürekkebi çevre dostu, kağıdı ise tohumlarla dolu. Suladığınızda birkaç hafta içinde rengarenk çiçekler ya da yeşil bitkiler çıkıyor. Hem bilgi veriyor hem doğa için bir umut oluyor. Kim derdi ki bir sabah kahvenizi içerken okuduğunuz gazete, birkaç hafta sonra balkonunuzda papatya açacak?

Bu dahiyane fikir sadece çevreci değil, aynı zamanda eğitici bir mesaj da taşıyor. Okuyucusuna “Bilgi, doğayı yok etmeden de verilebilir” diyor. Ve Japonya gibi yüksek teknolojisiyle tanınan bir ülkede, böyle sade ama anlam yüklü bir yenilik, aslında çağımıza çok şey anlatıyor.

Düşünün, milyonlarca gazete her gün çöpe gidiyor. Oysa The Mainichi Shimbunsha gibi bir yaklaşım, bu atıkları doğaya geri kazandırıyor. Üstelik bunu öyle karmaşık makinelerle değil, toprakla, suyla ve biraz sevgiyle yapıyor. Bu gazete sadece çevreci değil, aynı zamanda umut verici. Her yaprağı, yeşermeyi bekleyen bir başlangıç gibi…

Acaba biz neden böyle yaratıcı çözümler üretmiyoruz? Neden okumayı bitirdiğimiz gazete ertesi gün sadece çöp oluyor? Ya da bir reklam broşürü, neden sadece göz zehirliyor ama toprakta bir iz bırakmıyor?

Belki de artık yazılarımızın kalıcılığını, toprağın dilinden öğrenmeliyiz.

Çünkü bazen bir gazete, sadece haber vermez… Filiz verir.