MESELA

Mesela soba başında çayımızı yudumlamışız,

Muhabbet etmişiz ordan, burdan

Şekersizdi çaylar, sonradan anladım

Farkına bile varamadık,

Hangi film oynuyor, kaçıncı reklamdayız,

Tıkırtılar çıkarsa da kedi,

Umurumuzda değil ki.

Mesela araba kullanıyorum,

Radyoda şiir okuyan benim sesim

Ne trafik umurumda, ne yağan yağmur

Çukurlar var yollarda,

Hayatın zor kaldırımları misali.

Mesela merdivenleri çıkıyoruz,

Dik ve bir o kadar zor

Yorgunluğum umurumda bile değil

Farkındayım adımlayan bu ayaklar

Benim değil…

Özlemleri bitirmişiz hayallerle

Rüyalar hep yarım yamalak.

Dizeler kazımak istiyorum kâğıtlara

Yazamıyorum harfleri, birleşmiyor satırlar

Ve bir cümle bile kuramıyorum.

Mesela simidi çaya batırmışız,

Çocukluğumda bisküvi yer gibi.

Ne kadar dökülse de susamlar içine

Çayın tadını alıyorum

Zor yollarda yürüyorum ama

Nefes almanın hazzına varıyorum

Usanıyorum sevmelerden

Tırsıyorum ayrılıktan

Ne kadar yazmayı sevsem de

Vazgeçemiyorum karanlıktan

Mesela diyorum, mesela…

Her daim gidip gelmelerle

Acaba öyle mi yapsak, böyle mi yaşasak diye,

Zamanı tüketiyorum.

Her noktası hafızaya kazınan bir ömür yitiriyorum.

Mesela ne kadar yaşayacağımı bilmeden.

Mesela hangi gün hangisinden değerli bilmeden.

Mesela hangi hamle hangisinden doğru bilmeden.

Mesela hayat plan mı yoksa ne olursa olsun yaşamalı mı?

İşte mesela, mesela…

Çetin KORKMAZ

[email protected]