Ülkemizde maaş zammı denilince akla gelen ilk his, sevinçten çok meraktır: “Acaba bu zam cebime ne kadar yansıyacak?” Son günlerde açıklanan memur zammı da işte tam bu soruyla karşılandı. Rakamlar açıklandı, yüzler güldü mü? Belki kısmen. Ama mutfak giderlerine, kiralara, pazardaki etiketlere bakıldığında bu zammın gerçekten yeterli olup olmadığı tartışmaya açık.
Memurun maaşına yapılan artış, devletin yükünü hafifletmiyor; aksine toplumun geniş bir kesimini doğrudan etkiliyor. Çünkü memur, bu ülkenin öğretmeni, hemşiresi, polisidir. Çocuğumuzu eğiten, sağlığımızı emanet ettiğimiz, güvenliğimizi sağlayan insanlardır. Onların geçim derdi, yalnızca bireysel bir sorun değil, toplumun ortak meselesidir.
Ancak ne yazık ki enflasyonun hızına yetişmeyen zamlar, çoğu zaman kağıt üzerindeki rakamdan öteye gidemiyor. Bir gün önce açıklanan zam, daha maaş cebe girmeden eriyip gidiyor. Pazarda domatesin kilosu 40 lirayı, kiraların maaşın yarısını geçtiği bir ortamda yapılan artış ne kadar rahatlama sağlar?
Bence asıl mesele sadece maaşa yapılan artış değil. Memurların yaşam standartlarını yükseltecek kalıcı politikalar üretmek gerekiyor. Barınmadan sağlığa, eğitimden ulaşım desteğine kadar geniş kapsamlı çözümler sunulmadıkça, bu zamların uzun vadede bir anlamı olmayacak.
Bugün belki maaş bordrosunda birkaç bin lira fazla gözükecek, ama esas soru şu: O para, bir ayı çıkarmaya yetecek mi?
İşte bu yüzden, yapılan zam ne kadar yüksek olursa olsun, asıl tartışmamız gereken konu memurun alın terinin hakkını alıp almadığıdır. Çünkü memurun refahı, ülkenin refahıdır.
YORUMLAR