Zaman… Akıp giden, durdurulamayan, bazen yakalanamayan bir kavram. Her gün, her saat, her saniye yaşarken farkında olmadan tüketiyoruz onu. “Daha dün gibiydi” dediğimiz anların üzerinden aylar, hatta yıllar geçiyor. Peki, gerçekten zaman mı hızla akıp gidiyor yoksa biz mi ona yetişemiyoruz?
Çocukken zaman hiç bitmezdi. Yaz tatilleri sonsuzdu, günler uzun ve dolu doluydu. Oysa şimdi bir sabah gözümüzü açıyoruz, bir bakmışız hafta geçmiş, ay geçmiş… Hayat koşturmacası içinde kaybolurken zamanın kıymetini unutuyor muyuz?
Bazen durup düşünmeli insan. Aceleyle geçen anlara bir soluk molası vermeli. Bir fincan kahveyle güneşi izlemeli, bir kitabın sayfalarında kaybolmalı, dostlarıyla uzun uzun sohbet etmeli… Çünkü hayat, sadece yapılması gerekenlerden ibaret değil. Bazen sadece var olmak, en büyük kazançtır.
Unutmayalım, zamanın sahibi değiliz. Ona hükmedemeyiz ama onu anlamlı kılmak elimizde. Belki de asıl mesele zamanı yönetmek değil, onun içinde kaybolmadan yaşayabilmek…