Market raflarında her gün değişen etiketler, vatandaşın cebindeki yükü daha da ağırlaştırıyor. Sepet küçüldükçe sofralardaki umut da yavaş yavaş tükeniyor.
Eskiden bir alışveriş arabasıyla doldurulan ürünler, artık küçük bir poşete sığmaz hale geldi. İnsanlar artık ihtiyaçlarını değil, önceliklerini alıyor. Çocuklara çikolata yerine ekmek, eve tatlı yerine makarna giriyor. Çünkü sepet küçüldükçe sofralardaki çeşit azalıyor. Bu sadece rakamların değil, umutların da daralması demek.
Enflasyonun Görünmeyen Yüzü
Rakamlarla açıklanan enflasyon oranları belki teknik detay gibi duruyor ama halk için çok net: Sofrada eksilen tabak, pazarda alınamayan meyve, manavdan eli boş dönülen sebze. Market fiyatlarındaki artış sadece cebimizi değil, psikolojimizi de zorluyor. İnsanlar artık market alışverişine giderken hesap kitap yapmak zorunda kalıyor, bu da yaşamı sürekli bir stresle dolduruyor.
Zengin Sofralar, Yoksul Mutfaklar
Bir yanda lüks restoranlarda hesap ödemeden çıkanlar, diğer yanda pazarda yarım kilo domates alanlar… Bu uçurum, toplumdaki adaletsizliği daha da görünür hale getiriyor. Market fiyatlarının yükselişi, gelir dağılımındaki eşitsizliği daha derin hissettiriyor. Çünkü alım gücü olmayan için market rafları sadece bir vitrin.
Çıkış Yolu Var mı?
Çözüm yalnızca fiyatların düşmesi değil, üretimden tüketiciye kadar olan zincirde adaletin sağlanması. Tarımdan lojistiğe, esnaftan tüketiciye kadar herkesin kazandığı bir sistem kurulmadıkça, bu artışların sonu gelmeyecek. Asıl mesele, sofralara bereketi ve adaleti geri getirebilmek.
Market fiyatlarının artışı sadece ekonomiyle açıklanacak bir tablo değil; bu, toplumun vicdanını ve geleceğini ilgilendiren bir mesele. Eğer bugün alışveriş sepeti küçülüyorsa, yarın umutlarımız da küçülür. İnsanlığın gerçek açlığı rakamlardan değil, adaletten doğuyor.