Sanat ve eğlence dünyası, yaratıcılığın ve özgürlüğün en güçlü tezahürlerinden biridir. Ancak son günlerde Türkiye’nin önde gelen menajerlerinden Ayşe Barım ve onun yönettiği ID İletişim hakkındaki tekelleşme iddiaları, bu özgürlük alanında karanlık gölgelerin dolaştığını düşündürüyor. Peki, bu iddialar ne kadar gerçek? Sanat dünyasında tekelleşme mümkün mü?
İddialar ve Gerçekler
Ayşe Barım’ın, yalnızca kendi seçtiği kişilerin sektörde ilerlemesine izin verdiği, diğerlerini ise engellediği iddiaları, sanat dünyasının doğası gereği hemen dikkat çekti. Daha da çarpıcı olan, projelere oyuncu dahil etmek için başka oyuncuların da projeye alınmasını şart koştuğu yönündeki iddialardı. Ancak, ID İletişim’in bu iddialara karşı yaptığı sert açıklama ve oyuncuların desteği, meselenin karmaşıklığını ortaya koyuyor.
Bir yandan, sektördeki büyük isimlerin rekabeti yönlendirmesi normal karşılanabilir. Ancak bu durum, özgür bir alan olması gereken sanat dünyasında “görünmez bariyerler” yaratıyorsa, mesele yalnızca bir rekabet sorunu olmaktan çıkar, etik bir problem haline gelir.
Tekelleşme Mümkün mü?
Sanat dünyasında tekelleşmeden bahsetmek zor. Çünkü bu sektör, yetenek, karizma ve halkın sevgisi üzerine kurulu. Ancak, güçlü menajerlik şirketleri, projeleri kontrol etme konusunda büyük bir güce sahip. Bu da fırsat eşitliğini gölgede bırakabilecek bir yapı oluşturabilir. Eğer bu tür iddialar gerçekse, sektördeki yeni yeteneklerin önü kesiliyor ve yaratıcılık sınırlanıyor demektir. Bu durum, yalnızca bireysel kariyerlere değil, genel olarak sanatın gelişimine de zarar verir.
Görünmeyen Bir Düşman mı?
Bu noktada, şu soruyu sormak gerekiyor: Bu iddialar, gerçekten bir tekelin varlığını mı işaret ediyor, yoksa sektör içindeki doğal rekabetin bir yansıması mı? Çoğu zaman, sektörde başarılı olanların gücüne dair öne sürülen iddialar, aslında başarının doğal bir sonucudur. Ancak güç, kötüye kullanıldığında sorunlar başlar.
Sanatın Özgür Alanını Korumak
Sanat dünyasında başarı, yetenek ve şansın bir araya gelmesiyle sağlanır. Ancak bu sürecin şeffaf olması gerekir. Eğer bir kişi ya da kurum, sektörü belirli bir şekilde yönlendirme gücüne sahipse, bu durum eleştirilmelidir. Öte yandan, suçlamaların gerçeklikten uzak olması durumunda, bu tür tartışmaların sektördeki güven ortamını zedelediği de unutulmamalıdır.
Ayşe Barım ve ID İletişim hakkındaki iddiaların yargıya taşınması, meselenin hukuki boyutunu ortaya koyacaktır. Ancak bu süreç, sanat dünyasında daha büyük bir sorunu işaret ediyor: Şeffaflık ve fırsat eşitliği. Sanat, gücün değil, yeteneğin ve yaratıcılığın konuştuğu bir alan olmalı. Bu olay, sektörün kendi içinde bir özeleştiri yapması için bir fırsat olmalıdır. Çünkü sanat, her zaman özgürlüğün en güçlü temsilcisi olmalıdır.