Bir ekran, sayısız tablo ve hiç bitmeyen bir tempo…
Muhasebecilerin dünyası dışarıdan bakıldığında düzenli, sistemli ve hatta güvenli görünür. Ama o düzenin içinde biriken stres, görünmeyen bir yük gibi ruhun üzerine çöker. Son araştırmalar, muhasebeciliği en mutsuz meslekler arasında gösteriyor. Peki neden?
Sürekli Doğru Olmak Zorunda Olan İnsanlar
Muhasebeci, hata yapma hakkı olmayan insandır. Bir rakam kayarsa bir bilanço bozulur, bir beyan gecikirse ceza gelir. Hata payı sıfır olan bir işte, insan kalmak ne kadar mümkündür?
Her gün onlarca firmanın, yüzlerce evrağın sorumluluğunu taşımak; sadece dikkat değil, ruhsal dayanıklılık da ister. Fakat ne yazık ki bu yük, çoğu zaman “zaten işinin gereği” denilerek görmezden gelinir.
Mesainin Bitmediği Bir Meslek
Birçok kişi için iş çıkışı demek rahatlamak demektir. Ama muhasebeciler için mesai, ekran kapandıktan sonra bile sürer. Kafalarında bir dosya, akıllarında bir ödeme tarihi hep açık kalır.
Ay sonu, yıl sonu, vergi dönemi derken takvim bile onlara düşman kesilir. Ve bu yoğunluk, zamanla sadece yorgunluk değil, duygusal tükenmişliğe dönüşür.
Değer Görmeyen Emek
Bir şirketin nefes alması, mali düzenin kusursuz işlemesine bağlıdır. O düzenin arkasında da muhasebeciler vardır.
Ancak çoğu zaman onlar, sadece “işini yapan insanlar” olarak görülür. Oysa her raporun, her beyanın arkasında saatlerce süren hesap, dikkat ve stres vardır.
Takdir edilmemek, görünmemek… İşte mutsuzluğun en derin nedeni de budur.
Dijitalleşme: Rahatlama mı, Yeni Baskı mı?
Teknoloji hayatı kolaylaştırıyor deniyor ama muhasebeciler için bu her zaman geçerli değil. Dijital sistemler bir yandan işleri hızlandırıyor, diğer yandan hata toleransını sıfıra indiriyor.
Saniyeler içinde kontrol edilen veriler, insanın omzuna daha da fazla baskı yüklüyor. Artık sadece doğru çalışmak değil, anında yetişmek zorundalar.
Çözüm: İnsan Olduğunu Hatırlamak
Belki de en önemli adım, muhasebecilerin kendilerine biraz daha insanca davranmasıyla başlayacak. Çünkü kimse, sürekli doğru olmak zorunda değil. Bazen hata yapmak, bazen yorulmak da insana dahil. Bu mesleği seçenler; disiplin, zekâ ve sabırla donatılmış kişiler. Fakat tüm bunların yanında en çok ihtiyaç duydukları şey anlayış ve takdir.
Muhasebeciler, şirketlerin kalbidir; ama kimse kalbin de yorulabileceğini düşünmez. Belki de artık zamanı geldi — rakamların arasında kaybolan insanı yeniden hatırlamanın. Çünkü bazen bir “teşekkür”, bir “iyi ki varsın” bile en karanlık yorgunluğu aydınlatabilir.
YORUMLAR