Paşa ve Paz’ın enkazlarda tespit ettiği kişiler arasında protein tozu içip hayata tutunan, depremin 198’inci saatinde sağ olarak kurtarılan 2 kardeş de yer aldı. Kahramanmaraş’taki Pınar Apartmanı’nın enkazında, 5 ekibin günlerce yaptığı çalışmaya rağmen umutların tükendiği anda Paşa ve Paz, dakikalarca havlayarak 17 yaşındaki Muhammed Enes ve 21 yaşındaki ağabeyinin de yerinin tespit edilmesini sağladı.
Paz’ın eğitmeni Sait Açıkalın, deprem haberini alır almaz bölgeye gittiklerini, 24 gün boyunca enkazdan enkaza koştuklarını, Paz ve Paşa’nın 14 canlı tespit ettiğini aktardı.
6 Şubat depremlerinde yaşananların kendilerini çok etkilediğini ifade eden Açıkalın, “Burada bizi en çok etkileyen 198’nci saatte, artık umutların kesildiği zamanda tespit ettiğimiz canlar oldu. Enkazda yaklaşık 5 ekip arama yaptı, canlıya ulaşamayınca bizden yardım istediler. Enkazda arama yaptık, 2 köpeğimiz de sinyal verdi. Bölgede çalışmalarımızı yoğunlaştırdık. Arama yapan ekipler umutlarını kesmişti aslında ama köpeklerimizin ısrarla sinyal verdiğini söyledik. Ertesi sabah 2 kardeş o enkazdan çıkartıldı. Kardeşlerin de bir hikayesi vardı, 198 saat boyunca protein tozu yiyerek hayatta kalmışlar, onları aslında bizim köpeklerimiz buldu.” diye konuştu.
Yıkıntılarda canlı tespiti yapıldıktan sonra işin kurtarma ekiplerine devredildiğini kaydeden Sait Açıkalın, “Ben kardeşlerin çıkartılma anına şahit olmadım ama oradaki arkadaşlardan görüntülerini çekmelerini istedim. Biz aramayı yapıyoruz, bir sonraki enkaza geçiyoruz. Orada artık kurtarma ekipleri çalışmaya başlıyor.” ifadelerini kullandı.
“Seslerini Duyduğumuz An Çok Güzel Bir Duyguydu”
Bir başka enkazda tespit ettikleri anne ve kızının sesini duyduklarında da duygulu anlar yaşadıklarını anlatan Açıkalın, şunları söyledi: “Kahramanmaraş depremi bizim için çok büyük bir olaydı, ülkemizde daha önce görülmemiş büyüklükte depremdi. Enkazda anne ve kızının yerini tespit ettik, onların hikayeleri de çok etkilemişti. Köpeklerimiz çok zor koşullarda ince boşluklardan geçerek bir enkazda bize sinyal verdi. Gidip bağırdığımızda da anne ve kızının orada sesini almıştık, onların sağ olarak çıkartılması çok güzel bir duyguydu. Verdiğimiz bütün emeklerin karşılığını alıyorsunuz. Emeklerin boşa gitmediğini, mesleğin kutsal olduğunu tekrar anlıyorsunuz ve bir cana ulaşmanın mutluluğu çok büyük.”