Her yeri yamalı bu hayatın.
İnsanları eskimiş.
Ruhları başka âlemde, kendileri hayatlarından bezmiş.
Yemek, içmek derdinden gözleri görmez olmuş.
Tüm güzellikler akıp gidiyor ellerinden.
Mis kokan gülleri var ellerinde, koklamıyorlar dikenleri yüzünden.
Koşturmayla geçiyor gençlikleri.
Yaşlanınca anlıyorlar hayatı, o zamanda doktorlara veriyorlar tüm elindekileri.
Ne vardı konuşmadan önce dinlese.
Ne vardı yazmadan önce düşünse.
Ne vardı kırmadan önce bağışlasa.
Ne vardı harcamadan önce kazansa.
Ne vardı nefret etmeden önce sevse.
Ne vardı vazgeçmeden önce çabalasa.
Ne vardı ölüm gelmeden önce yaşamaktan mutluluk duysa.
Yapmak istediğimiz ne varsa.
Bir gün aklımız başımıza gelecek.
Ve bunları yapmaya ne zamanımız olacak.
Ne de yanımızdakiler ömür boyu bizimle kalacak.
Geç kalmayın.