- Çocukları hizaya sokmak için ayrılığı değil, bağlılığı kullanın
- Herhangi bir sorun çıktığında olaylara değil, ilişkiye odaklanın
- Çocukların işleri yolunda gitmediğinde, onlara ders vermeye çalışmayın, gözyaşı döksünler
- Çocukların iyi davranışlar sergilemelerini talep etmektense, iyi niyetli olmalarını teşvik edin
- Çocukların dürtüsel davranışlarına son vermeye çalışmak yerine karışık duygular beslemelerini sağlamaya çalışın
- Dürtüsel çocuklardan olgun bir şekilde davranmalarını talep etmektense, sergilemelerini istediğiniz davranışları repliklerle öğretmeyi deneyin
- Çocukları değiştiremiyorsanız, dünyalarını değiştirmeyi deneyin
Ebeveynler ayrılığı her zaman bir koz olarak kullanmıştır. Ayrılık kozunu kullanmanın ağır bir bedeli vardır: Güvensizlik. Ayrılık tehditleriyle disipline sokulan çocuklar, anne babalarıyla yakınlık ve temas kurabilmelerinin yalnızca onların beklentilerini karşıladıklarında mümkün olabileceğine inanır. Çocuklar bu şartlar altında rahatlayamaz ve bağlanma güdülerinin etkisi altından çıkamazlar.
Çocuklarımızla aramızdaki ilişkiye odaklandığımızda ilk hedeflerimiz, gerektiğinde olumsuz davranışları sonlandırmak ve bağlanma ilişkimizin işlevselliğini korumaktır.
Düşünce yapısındaki bir diğer değişim noktası davranışlardan niyetlere kaydırılmasını gerektirir. Niyetlere gerektiğinden cok daha az değer verilir. Toplumumuzda hakim olan Düşünce niyetin tek başına yeterli olmadığı ve yalnızca uygun davranışların kabul görüp alkışlanması gerektiğidir. İyi niyet altın gibidir: Niyetler değerlerimizin tohumlarıdır ve sorumluluk duygusunun habercileridir. Zihinlerimizde karışık duyguların aynı anda barındırılabilmesi için gereken altyapıyı hazırlarlar.
Çocuklarımızın sorunlu davranışlarını düzeltmek için ıslah edici unsurları akıllarına getirmek bağlanma dostu bir yaklaşımdır.
Evebeynler olarak çocuklarımızda “şunu” veya “bunu” görmek konusunda öncü olmalıyız. Çocuklarımızın içinde birbirleriyle çelişen unsurları bir arada var olmaya ve iletişim kurmaya davet etmeliyiz. Bu tür bir disiplin anlayışı çocuklarımızı bizden uzaklaştırmak yerine yanımıza çeker.